Μια μέρφια μέρα

Η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται. Το ίδιο και η κακή.

Κι όταν συμβαίνει το δεύτερο, ο μέρφιος νόμος μπαίνει σε ισχύ. Και συνήθως αυτό γίνεται ακριβώς εκεί που δεν το περιμένεις!

Σήμερα γενικά δεν είχα καλό feeling – για άλλο λόγο φυσικά και όχι επειδή προέβλεψα ότι θα ξυπνούσε η μούμια του Μurphy. Το προηγούμενο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί καλά και από την ώρα που ξύπνησα, μετρούσα ανάποδα μέχρι τις 4.30. Τελειώνω τη δουλειά και πάω να πάρω λεωφορείο για σπίτι. Και φυσικά το χάνω για μόλις 10 δευτερόλεπτα – ναι το έβλεπα να φεύγει ενώ μόλις είχα φτάσει στην στάση. Οπότε περίμενα αλλά 20 λεπτά μέχρι να έρθει το επόμενο.

Έρχομαι σπίτι και βάζω να ζεστάνω φαγητό. Guess what! Ο φούρνος βγήκε σε απεργία. Ο λόγος ανεξιχνίαστος. Μια λύση μένει : κρύο φαγητό. Σιγά πρώτη φορά θα είναι; Άλλωστε άμα πεινάς όλα είναι νόστιμα.

Ε μετά δίψασα. Ανοίγω τη βρύση να βάλω νερό, πράγμα καθόλα αποδεκτό σε μια χώρα με τόση βροχόπτωση- και ανακαλύπτω ότι το άλλοτε πεντακάθαρο νερό τώρα κάνει φυσαλίδες και δε μπορώ να δω ούτε το δάκτυλό μου μέσα από το ποτήρι. Τι να γίνει όμως. Ούτε νερό σήμερα.

Ανάβω τον υπολογιστή για να επικοινωνήσω με τον έξω κόσμο. Αλλά η σύνδεση αδυνατεί. Παίρνω τηλέφωνο στην εταιρία παροχής και δεν ξέρουν να πουν τι μπορεί να είναι το πρόβλημα και πότε θα επιδιορθωθεί. Βγάζω και ξαναβάζω 500 φορές όλα τα εμπλεκόμενα σύρματα αλλά αποτέλεσμα μηδέν.

Ομολογώ ότι αυτό που με πείραξε περισσότερο ήταν το τελευταίο! `Χωρίς νερό μπορώ, χωρίς ιντερνέτ όχι` σε μια παράφραση του μεγίστου άσματος του Κιάμου.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι αυτή η μέρα οδεύει στο τέλος της. Έτσι δείχνει τουλάχιστον. Πάω να λιβανίσω.