Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι
και μέσα του σαν ζάχαρη να λιώνει αυτό τ` αστέρι
αυτό που πρώτη η αγάπη μας μας έβαλε στο χέρι
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μια δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ` την πρώτη
Κι αν μένει ακόμα νόημα και μισοερειπωμένο
μες `τα ερείπια αυτά μαζί σου εγώ θα μένω
μεχρί να `ρθεί η άνοιξη και να μας ξεκουνήσει
και μέσα από το θάνατο ζωή να μας χαρίσει
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς αγάπη μου για σένα να πεθάνω
και μια δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ` την πρώτη
6 σχόλια:
Μερακλήτικο Σκιά και χορευτικό για κάποιο λόγο...
Μεγάλη αγάπη, όμορφο αυτό.
:)
ρουθλες καλά λες εν ζεϊμπεκκικο που έγραψεν η Δρ. σήμερα
πράβο πράβο
Υπέροχο τραγούδι αλλά μέχρι τώρα δεν είχα προσέξει τους στίχους.
Όντως πολύ δυνατό τραγούδι. Όπως είπε ο Μαχαιρίτσας σε μια συναυλία του, είχε γραφτεί πριν δέκα τόσα χρόνια στην Κύπρο, κάπου κοντά στην πράσινη γραμμή. Παρόλαυτά το `και μια δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη, θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ την πρώτη` είναι μεγάλη κουβέντα να την πεις και ακόμα πιο μεγάλη να την ακούσεις!
Καλάααα... άσχετη εγώ. Σκιά νόμιζα ότι εσύ το έγραψες σε κάποια μερακλήτικη φάση σου!
Ούτως ή άλλως είχες μερακλώσει που το έγραφες στο blog σου φαντάζομαι.
Παρέσυρα και τον Διάσπορο που λόγω απόστασης εν άσχετος. Εγώ όμως, καμμία δικαιολογία :(
δρ,, δρ,, είσαι δώ;
Είπα να σε γυρέψω.
Δημοσίευση σχολίου