Γυναίκες και `γυναικούλες`

Έχω να διαβάσω βιβλία από την εποχή του Αλχημιστή. Τότε δεν τα διάβαζα, τα ρουφούσα. Αποφθέγματα και στίχοι ήταν ο πηλός για να χτίσω το δικό μου μικρόκοσμό. Αυτόν της εφηβείας. Μετά κατάλαβα ότι ο πηλός με ένα γερό χτύπημα σωριάζεται και ότι το σύμπαν όταν το χρειάζεσαι μπορεί και να σε έχει χεσμένο.

Η τελευταία μου απόπειρα ήταν το ` Όταν έκλαψε ο Νίτσε.` Ποτέ όμως δεν ολοκληρώθηκε. Μετά από αρκετά χρόνια αποχής , διάβασα πρόσφατα το `Ελένη η πόρνη`. Της Αννίτας Νικολάου.

Συγκλονιστικό βιβλίο. Διαβάζεται με πολλά χαρτομάντηλα. Αληθινή ιστορία. Προβάλλει μια Κύπρο που όσοι ζουν μέσα στο γυάλινο κόσμο τους, απλά δεν ξέρουν ότι υπάρχει. Τη σκληρότητα μιας μάνας χωρίς μητρικό ένστικτο. Τον αγώνα της επιβίωσης όταν όλοι θέλουν να πάρουν και ο κόσμος ζητάει πολλά. Την παραίτηση σε ένα σύμπαν που δε συνωμοτεί υπέρ. Το δικαίωμα στον έρωτα που ήταν ανύπαρκτο. Μια σχέση ζωής που δε μπόρεσε να πραγματωθεί και ένα παιδί που δε μπόρεσε να γεννηθεί. Την εκμετάλλευση από νταβατζήδες και `προστάτες`, φαλλοκρατικά γουρούνια. Και μετά από όλα αυτά να μένει η ανάμνηση μια όμορφης αρχής και η προσμονή ενός υποσχόμενου τέλους…

Ο αναγνώστης παρασύρεται, συμπάσχει, συμπονεί. Ένα αίσθημα άκρατης αδικίας του μεταβιβάζεται μέχρι το τέλος της διήγησης. Λίγο πριν το οπισθόφυλλο, βρίσκει ο αναγνώστης το σημείωμα που έγραψε ένας άντρας κριτικός. Σε αυτό, ο εν λόγω κύριος αναφέρει: ` Ωστόσο η Αννίτα Νικολάου τόλμησε και κολύμπησε στη θάλασσα της Τέχνης με ότι είχε η ίδια στις αποσκευές της. Τις δικές της μόνο δυνάμεις. Αναγνώστες του βιβλίου, όχι μόνο γυναικούλες που συγκινούνται από τέτοιες ή παρόμοιες ιστορίες, αλλά άνθρωποι της επιστήμης, αφού ταπεινά πήραν τη γεύση της γραφής της, είχαν την ίδια με μας άποψη. Τα ίδια ακριβώς αισθήματα με τα δικά μας.`

Μετά από ένα ολόκληρο βιβλίο, μια συνταρακτική ιστορία που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν η ηρωίδα του βιβλίου αντιμετωπιζόταν ως έμψυχο ον ή ως απλή σάρκα από τους άντρες της τότε και της όποιας κυπριακής κοινωνίας, ο εν λόγω κύριος αποκαλεί μια μερίδα γυναικών `γυναικούλες`!!!

Τι σημαίνει `γυναικούλες`; Αφού μετά παραθέτει σε αντιπαραβολή τους ανθρώπους `της επιστήμης`, `γυναικούλες` είναι αυτές που μένουν σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να φροντίσουν τον άντρα τους σχεδόν σαν πασά; Αυτές που θα ήθελαν να σπουδάσουν αλλά ο αυταρχικός πατέρας ή οι οικονομικές δυσφορίες δεν τους το επέτρεψαν; Ή μήπως αυτές που έβαλαν πάνω από αυτές την `καριέρα` του συζύγου και δούλευαν για να σπουδάζει αυτός;

Σαν `άνθρωπος της επιστήμης` δηλώνω ότι αυτό το ομολογουμένως αξιόλογο βιβλίο, μου το πρότεινε μια τέτοια γυναίκα – που μένει σπίτι με τα παιδιά της. Γιατί εγώ ήμουν πολύ απασχολημένη με τα επιστημονικά μου βιβλία, για να το ανακαλύψω. Μια τέτοια γυναίκα που καταφέρνει να μεγαλώνει 3 άξια παιδιά και όμορφους ανθρώπους. Κάτι που εγώ, ` η επιστήμον`, δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να το κάνω, γιατί ίσως επενδύω περισσότερο από όσο θα έπρεπε στη δουλειά και την `καριέρα` μου. Και δεν ξέρω, αλήθεια, πόσο κοντά στην εσωτερική ισορροπία είναι αυτό.

Γιατί αυτό κάνει τελικά τον σπουδαίο άνθρωπο να είναι πραγματικά σπουδαίος: το γεγονός ότι μέσα από όλα τα επιτεύγματά του, έχει καταφέρει τελικά και την εσωτερική ισορροπία! Κι όσοι δυσκολεύονται να την βρούν, μπορούν να διαβάσουν και `Το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός`.